bilety: 20 zł

Makemake

Rafał Blacha - gitara preparowana

Łukasz Marciniak - gitara elektryczna, elektronika

Muzyka tego duetu oparta jest w dużej mierze na elektro - akustycznej improwizacji oscylującej między takimi gatunkami jak ambient, noise czy free jazz. "W naszej muzyce odwołujemy się do tradycji kompozytorów współczesnych, kierunków takich jak sonoryzm , spektralizm czy minimalizm. Koncerty opierają się głównie na otwartych formach muzycznych." Tak mówią o swoim projekcie sami gitarzyści.

W kwietniu 2016 ukazała się debiutancka płyta Makemake w wydawnictwie toruńskim "Złe litery". Poniżej recenzja autorstwa Bartka Chacińskiego.

Uwielbiam Polaków o niszowych poglądach i cenię szczególnie mocno tych, którzy są niewymierzeni przez OBOP czy też nie wychodzą w badaniach widowni. Poszukuję raczej wśród najmniej znanych polskich zespołów, a kolejny taki zespół niedawno się pojawił – to Makemake, duet z Katowic, który tworzy bardzo oryginalną muzykę improwizowaną na preparowaną gitarę, elektronikę i instrumenty perkusyjne. Jeśli tę nazwę wzięli sobie od planety karłowatej w Układzie Słonecznym, to dobrze oddaje to wpływ na cały rynek muzyczny – . Duża część uroku Makemake to granie krótkimi pogłosami, zamieniające akustyczne dźwięki gitary – momentami traktowanej ze swobodą godną Dereka Baileya – w urządzenie o nieco bardziej kosmicznym, futurystycznym charakterze, narzędzie rodem z fizycznych zabiegów brzmieniowych znanych ze studiów eksperymentalnych (Fog Over Antwerp, Temporary on the Moon Area) przynoszących surowe efekty. Nie słyszałem jeszcze takiej muzyki gitarowej i zdecydowanie zasłużyła na nieco lepsze nagranie. Ten materiał Rafał Blacha i Łukasz Marciniak – członkowie duetu – zarejestrowali na żywo. A ma sporą dynamikę, są tu pogłosy i współbrzmienia, którym przydałoby się nieco więcej opanowania, są wreszcie sprzężenia wymykające spod kontroli, może i zamierzone, ale odbierające – jak mi się wydaje – trochę uroku mrocznej i tajemniczej muzyce Makemake. Marcin Dymiter, Maciej Cieślak czy Michał Kupicz wiedzieliby, co z tym zrobić. W każdym razie początek jest bardzo obiecujący. A jeśli ktoś chciałby szybko złapać kontakt z tą konwencją, powinien zacząć od od rzeczywiście ambientowo-jazzowego, z Laswellowską głębią (i wsparciem basisty Sebastiana Kłopotowskiego), choć też niedomagającego brzmieniowo, ale bardzo atrakcyjnego utworu Satellites.

Materiał ten wydała kasetowa wytwórnia Złe Litery. Możecie to uznać za emanację antysystemowców w muzyce. Za mało swingu jak na jazzmanów, na yassowców pochodzenie nie to, dla twórców ambient – za dużo się dzieje, dla noise’owców – za dużo jest cichych i wydelikaconych partii (dla nich satysfakcjonująca może być najwyżej końcówka płyty). O szansach na występ na opolskim koncercie alternatywnym nawet nie wspomnę. Trzeba być wykonawczynią z milionami sprzedanych płyt, 25-letnią historią na polskiej scenie i pozycją czołowej autorki piosenek, wręcz współczesnej Osieckiej (Nosowska), żeby się w składzie takiego alternatywnego koncertu – i transmisji na TVP Kultura – znaleźć. Koncerty główne sponsoruje już wyraźnie ta popularna tabelka IKM. Ale pamiętajmy: jest życie poza systemem. (Bartek Chaciński - Polityka)

MAKEMAKE From the Earth to the Moon, Złe Litery 2016, 7/10

_____________________________

Zbigniew Chojnacki - akordeon

Zbigniew Chojnacki – (1992) akordeonista, improwizator.
Muzykę oraz dźwięki postrzega swobodnie i umownie, najistotniejszy jest dialog i spotkanie z drugim człowiekiem. Każda forma wydawania dźwięku, jest ułatwieniem nawiązania kontaktu z ludźmi. Inspiracje czerpie z elementów najczęściej niezwiązanych bezpośrednio z muzyka, jak sam mówi ,, stara pralka, źdźbło trawy, warkot silnika autobusu, a nawet zwykle krzesło na środku sceny mogą być inspirujące. ''
Pomimo młodego wieku współpracował już z wieloma wybitnymi muzykami sceny jazzowej i improwizowanej m.in. Michałem Urbaniakiem, Zbigniewem Namysłowskim, Jackiem Kochanem, Anną Gadt, Warsaw Improvisers Orchestra,Krzysztofem Gradziukiem, Otto Williamsem. Na stałe współtworzy grupę BACKSPACE, w której spełnia się, rozwija i tworzy muzykę, która jak sam mówi ma wyraz ,,improwizowanej muzyki współczesnej''. W październiku 2013 roku został zaproszony do Villecroze(Francja) na master class z wybitnym francuskim akordeonista Richardem Galliano. Koncertował już zarówno w Polsce jak i za jej granicami, m.in. we Francji, Włoszech, Norwegii, Niemczech.
PŁYTA ELEKTROTROPIZM ,,Dźwięki i emocje zarejestrowane na tej płycie są próba przedstawienia akordeonu od - mam nadzieje- nieznanej dotąd strony. Wydobycie barwy instrumentu i jego brzmienia, wykorzystanie elektroniki i pozornie niemuzycznych przedmiotów maja na celu odkrycie przed słuchaczem mojego spojrzenia na akordeon. Mam nadzieje ze każdy kto wysłucha tego albumu przeżyje nie tylko chwile przyjemności, ale tez uruchomi nieograniczone możliwości jakie daje wyobraźnia.'' Zbyszek Chojnacki
New York City Jazz Record o płycie :
While accordion has a lengthy history in jazz, it’s far from a common instrument. Indeed, it probably has far more detractors than supporters, which is unfortunate because the accordion is an incredibly versatile axe. The most visible contemporary practitioners fall squarely in the avant garde realm, building on expanded palettes and a clear understanding of the instrument’s rich preexisting vocabulary. On the young Polish accordionist Zbigniew Chojnacki’s unaccompanied debut Elektrotropizm, he supplants a grimy Hammond B3-like insistence with an array of pedals and a laptop (as well as occasional wordless vocals). The music ranges from bright, folksy melodies, like the closing “Tuwim”, to the fantasia of measured blurts and sine-abetted darts that begins the four-part “Suite” central to the disc. By its third section, Chojnacki’s deft keyboard work and supple bellows are in full view, creating intricate chordal patterns advancing and receding in relation to dramatic melody fragments, halting in curtailed blows as he builds an emphatic slink into the lengthy fourth part’s honking minimalism. Elektrotropizm is a flawless, vast exploration arrived at through singular means

___________________________________

Dominik Strycharski - flety, głos

Dominik Strycharski - (1975) polski kompozytor, flecista prosty, wokalista, improwizator, performer i publicysta. W każdej z uprawianych dziedzin praktycznie samouk, wsparty studiami na Wychowaniu Muzycznym na Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie.  Koncertuje i nagrywa z prowadzonymi przez siebie zespołami Pulsarus, Organic Panic oraz Prophetic Fall. Komponuje muzykę do spektakli teatralnych. 

Jest wszechstronnym twórcą fascynującym się praktycznie każdym przejawem muzyki. Jego dorobek artystyczny obejmuje płyty, koncerty i jednorazowe wydarzenia z muzyką jazz, improwizowaną, eksperymentalną, noise, klubową i posttaneczną, teatralną. Gra i komponuje współczesny jazz, w wielu elektrycznych i akustycznych odsłonach, muzykę współczesną, elektroniczną, teatralną, posthiphop, noise a także różne odmiany improwizowanej muzyki, we własnych zespołach Pulsarus, Organic Panic oraz Prophetic Fall. Tworzy również Doministry, wielowymiarowy solowy projekt, łączący współczesną muzykę elektroniczną, performance i elektro-ambient. Ten projekt stworzony jest w oparciu o głos i jego elektroniczną transformację. W projekcie tym niezwykle ważną rolę odgrywa improwizacja, otwarta na wszelkie możliwe wpływy. 

Jest jednym z niewielu flecistów prostych zajmujących się jazzem i eksperymentalną muzyką improwizowaną. Jest również jednym z pierwszych polskich wokalistów eksperymentalnych którzy włączyli do swojego warsztatu wykonawczego rozbudowaną elektronikę.

Wydał kilkanaście płyt z własnymi lub współliderowanymi projektami, przede wszystkim Pulsarus ale także Rhplus, BandFx i Progrram/Kostas New Progrram. Pulsarus to uznany zespół jazzu elektrycznego. Zespół zagrał między innymi na Warsaw Summer Jazz Days, Avant Festival, Art Depot, Slot Art Festival, Transvisualia, Kino na Granicy, na Festiwalu Malta, w Berlinie dla Centrum Kultury Polskiej, Era Nowe Horyzonty, w Recklinghausen, a także w wielu klubach (Hipnoza, Akwarium, Żak, Firlej, Rura, Harris).

Stworzył muzykę do bardzo wielu spektakli teatralnych korzystając w niej z wielu gatunków i stylistyk. Współpracowałm.in. z Michałem Zadarą, Wojciechem Klemmem, Katarzyną Raduszyńską, Janem Peszkiem, Wojtkiem Urbańskim,  czy Teatrem Bretoncaffe.

 Dyskografia:

"Prophetic Fall" (Not Two 2015)

“Bee itch” (For Tune 2014)

FAQ (Biodro Records 2009)

"Digital Freejazz" (Tone Industria 2006)

"Squared Rotoscope" (Tone Industria 2007)

"Labyrinth" not edited, rec. 2005